Van Midden tot Onder (1)
Zes dagen ben ik nu in China. Twee in Shanghai en vier op de fiets. Van Shanghai via Hangzhou naar Jiande. Laat ik maar even op zijn Hollands beginnen met het weer. Dat mag wel, want de veranderingen in de lucht raken de fietser meer dan degene die mijn zijn vakantiekont achter het autostuur zit. Het was de eerst koel en regenachtig, maar aan het begin van de middag van de tweede fietsdag brak de zon door. Mijn blote armen en benen beginnen weer een kleurtje te krijgen. Daarin onderscheid ik me dan de Chinezen die zich helemaal in kleding hullen. In Shanghai heb ik wandelingen gemaakt vanuit mijn hotel dat dicht bij de beroemde Bund ligt. Het is ook nu weer de moeite waard over deze boulevard te wandelen terwijl de schepen op de Guang Pu rivier aan je voorbij schuiven.

Het is vooral een attractie voor de Chinezen zelf. Tot laat in de avond is het er druk. Mijn reisgenote Frances vindt die naam Bund maar niks. Hij staat ook op de richtingsborden onder twee Chinese karakters die Wai Tan betekenen (buitenoever). De ruimte om je heen is groot en aan de andere kant ligt het Chinese Manhattan. Dat fotograferen de Chinezen het meest en het liefst met zichzelf op de voorgrond. En als het geen selfie is dan een groepsfoto met oma in het midden. Het valt op dat de politie voor openbare orde ruim vertegenwoordigd is, samen met vele ordehandhavers. De Bund is een plek die zich net als het Tiananmen plein in Peking uitstekend leent voor demonstraties. En dat willen de autoriteiten niet hebben. Lopen op de Bund is dus vooral meelopen.
Ik heb kennis gemaakt met drie Chinezen die met ons meefietsen naar Guangzhou. Ze heten Prachtige Jade, Helder en Plezier. Dat zijn de vertalingen van hun voornamen, respectievelijk Yu Hong, Xi Xing en Ming. Dat Xi (met eerste toon) kan ik in mijn woordenboek niet vinden. Zijn naam is een soort plezier. Dat Ming is ook de naam van de voorlaatste keizerlijke dynastie. Het schriftteken ervoor is een combinatie van de zon en de maan, dus dan moet die persoon wel helder zijn. Maar hij hult zich liever in dampen, want zodra hij klaar is met eten (anderen nog niet) steekt hij een sigaret op. Frances kwam met het voorstel Yu Hong een Engelse naam te geven. We dachten aan Simone, Pearl en Apple. Maar dat wilde ze niet. Frances heeft de twee mannen nog niet aangesproken om voor de tijd van de fietsreis een Engelse naam te kiezen. Ze zijn nogal op zichzelf. Ze fietsen liefst met zijn tweetjes achteraan. Is die Xi Xing ook familie van de president? Nee, diens Xi is een familienaam met de tweede toon en de familienaam van mijn fietsgenoot in Gong.
Shanghai is groot, dat wisten we al. Op de fiets merk je dat in de benen. Na 40 km waren we stad uit. We reden op Chinese wijze. De route die Frances de stad uit wilde volgen, liet vaak fietsers niet toe. Dat werd door de Chinezen genegeerd. Politiemannen die naar ons gebaarden hadden het nakijken. Een keer was Frances al een bocht om van een verboden straat. Wij, de overige drie, werden door een agent aangehouden. We liepen pro forma een stukje op het trottoir en stapten gewoon weer op. Pas op de vierde fietsdag had ik het idee eindelijk buiten te zijn. De steden rijgen zich hier aaneen en de vele woontorens met 30 etages maken het wat hongkongerig. Ruim 60% van de China woont in een stad of stedelijk gebied. Shanghai, Jiaxing, Hangzhou.
Op die vierde hebben we nauwelijks 40 km gereden. Bij Tonglu maakten we een boottocht over een stuwmeer. Vanaf de boot met Chinese kruldaken konden we genieten van de bergen die het meer omsloten.

We werden twee keer aan land gezet om wat cultuur-historisch te bekijken. De boot vertrok en we moesten na wat rondlopen wachten op de volgende. Dat was volgens mij een horecatruc. Zo leid je de bezoekers de restaurants en souvenirwinkeltjes in. Maar het was op ons uitstapje nog vroeg en zonnig. Na de lunch gingen we weer op pad. Zo’n 50 km naar Jiande. We reden op de vluchtstrook van een soort snelweg. Daarop reed ook een spuitwagen om het stof op de weg te bestrijden. De bediener van het waterkanonnetje boven op de wagen moest rekening houden met het verkeer en dus vloog de waterstraal op en neer, maar menig auto kreeg de volle laag. Xi Xing fietste nog geen honderd meter voor me. Hij maakte in een reflex een slinger naar links om de spuit te ontwijken. De auto achter hem kon hem niet ontwijken, sloeg Xing van zijn fiets en sloeg over de kop. Xing was naar de vluchtstrook geslagen en lag met een bebloed hoofd op het asfalt tussen de resten van zijn fietshelm. We gooiden onze fietsen aan de kant en renden om de spuitwagen heen. Xing was bij bewustzijn en praatte.

Frances alarmeerde de politie, het verkeer stokte en toeterde. Aan belangstelling geen gebrek. We sleepten de fiets van Xing aan de kant. Na 25 minuten verschenen politie en ambulance.

Xing, zijn vriend Ming en Frances reden mee naar het ziekenhuis in Jiande. Een tweede politieauto met laadbak bracht ons overige drie met de fietsen ook naar de stad. Ik werd afgezet bij een hotel. Twee sms’jes meldden dat alles meeviel. Tien hechtingen en geen bot gebroken. Hoe het verder gaat met de fietstocht zal mogen blijken.
Nog even een prozaïsch ps’je. De titel Van Midden tot Onder slaat op China, het Rijk van het Midden, en op Australië dat we populair Down Under noemen.
Jan Postema, Jiande, provincie Zhejiang, China
11 mei 2018

Nog geen commentaren

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.