Frank van Rijn: Drie kameleons. Een reis door Namibië. Uitgave Elmar, Delft 2017, 342 blzz., 113 foto’s, overzichtskaart en detailkaarten. ISBN 978 90389 2622 3.

In 2016 maakte Frank van Rijn een fietstocht door Namibië, voor een deel met Andries Menger. De ervaringen en belevenissen beschrijft Van Rijn in zijn vijftiende boek. Wie thuis is in het wereldje van de vakantiefietsers, zal Van Rijn wel kennen of iets van hem gelezen hebben. Hij is de vader van de fietsvertellingen.

Er zijn vier opvallende aspecten in het boek. Het eerste aspect maakt het verslag tot een echt fietsboek: hoe zijn de wegen in dat verre Namibië? Doordat Van Rijn de binnenlanden in gaat, zijn de wegen nogal primitief. Weinig asfaltwegen en veel gravelwegen en zandwegen Op de laatste moet nogal “geploegd” worden. Niet even, maar bijvoorbeeld tien kilometer. Van Rijn reed dan met halfzachte banden om de rolweerstand te verkleinen, maar moest soms lopen en was “leeg getrapt” aan het einde van de dag. De lezer die plannen heeft om ook eens in Namibië te fietsen, weet dus waar hij aan toe is. Die zware wegen mijden, maakt je tot een “asfaltfietser”. Bij Van Rijn geen compliment…

Het tweede aspect betreft Van Rijns belangstelling voor het landschap. “Van waarlijk mooie gebieden kan ik keer op keer genieten” schrijft hij bij zijn bezoek aan de vlakten van de Sossusvlei , waar hij dertien jaar eerder ook al was geweest. Nabij Keetmanshoop bezoeken de mannen het kokerbomenwoud. De kokerboom behoort tot de aloe-achtigen en is een soort vetplant die lijkt op een reuzenbroccoli met grote steel. Hij fascineert Van Rijn zo dat hij wel aan het fotograferen kan blijven. Dit in tegenstelling tot zijn vriend die het na een paar bomen wel gezien heeft. De schrijver is niet alleen maar enthousiast maar verklaart namen, noemt merkwaardige rotsformaties, legt de veranderingen in het landschap door weer en klimaat uit. Het beschrijven van landschappen is geen sinecure en de vele foto’s zijn een welkome aanvulling voor deze “aardse versie van Mars”. De vele details zijn een gevolg van de voettochten die de schrijver ook maakte. Toch krijg je naarmate het boek vordert wel eens een Andrie Menger gevoel: van die landschappen weet ik genoeg.

De ontmoetingen met andere fietsers en met de mensen in het algemeen zijn komisch en hilarisch. Met dit derde aspect is Van Rijn op zijn sterkst. Allerlei soorten mensen passeren de revue. Een Chinees die zijn fiets beladen heeft met kostbare elektronica en er trots op is twee jaar gratis heeft kunnen overnachten bij andere Chinezen. De boeren die onderdak en maaltijden verschaffen van wie er enkele van Europese origine zijn. Ze leveren aardige gesprekstof op met soms Afrikaans taalgebruik. “Te vinnig gery” betekent te hard gereden. Franks beste ironie komt tot bloei met de autoriteiten en hun regels. Voor een visum voor Angola is toestemming van je werkgever nodig. Van Rijn is eigen baas en dient aan zichzelf schriftelijk toestemming te vragen voor een fietstocht. De dame in het Rotterdamse consulaat  vroeg dat zonder ironie.

Ten slotte het aspect Frank van Rijn zelf. Wanneer zijn reisgenoot triomfantelijk een thermosfles toont, reageert Van Rijn met “Het wordt toch geen pleziertochtje, hoop ik? “ Als hij gaat klauteren op een rotsberg en zijn benen open haalt aan doornige struiken en planten, meldt hij dat het “weer ouderwets genieten” is. Het past bij de soberheid die de schrijver zich oplegt. Een fietsreiziger moet het zich niet al te makkelijk maken. Zo gezien vertoont Van Rijn cyclo-masochistische trekjes. De fietsreis is niet om te lanterfanten en een “vrije” middag dient gevuld met een excursie in de buurt. Werken, lijden, je inspannen. Het lijkt een Benedictijnse fietstocht waarin de “labora!” opdracht wordt uitgevoerd, maar die met de toenemende vraag naar duurzaamheid modern aandoet. Met zijn humor en ironie, die soms voorspelbaar en doorzichtig zijn, houdt van Rijn zijn vertelling in evenwicht en menig lezer zal daar plezier aan beleven.

 

Nog geen commentaren

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.