Het heeft even geduurd, maar ook voor ons is de tropenzon gaan schijnen.Vanaf Nha Trang heeft “de koperen ploert” ons niet meer verlaten. Hij is intens en armen en benen kun je maar beter bedekken in plaats van in te smeren. Het is opvallend hoe vooral Vietnamese vrouwen hun hoofd helemaal inpakken tegen de zon.
We zijn op 11 januari in Saigon aangekomen. Deze stad is de afonding van ons eerste reisdeel, want nu komt Cambodja aan de beurt. Eerst nog wat losse dingen voordat ik Vietnam afsluit.
We hebben een paar keer kennis gemaakt met hanegevechten. In een gehucht buiten Quang Ngai kregen we de uitnodiging in de kring te komen kijken, zij het zonder te hurken. De twee kemphanen pikten elkaar de hals kaal en pas later werden de poten ingezet. Net als bij boksers bleven ze wel eens tegen elkaar aangeplakt zitten. De ene stak zijn kop onder de vleugel van de ander. De eigenaar haalde ze dan uit elkaar en de pikkerij ging weer verder. Het ging waarschijnlijk een een oefening, want de eigenaar toonde me in een kleine rondgang trots nog vijf prijsvechters.

De Vietnamezen houden net als de Chinezen van vogels, als ze maar gekooid zijn. In alle dorpen en steden waar we door heen kwamen hoorden we vogels kwetteren. In het vrije veld zagen we mussen, zwaluwen en egrets, witte reigerachtige vogels. Dan had je het wel gehad. Het mooiste is als de buurman ook een vogeltje in een kooi onder zijn luifel heeft hangen, zodat ze lekker tegen elkaar kunnen zingen. Nog wat over beesten. Twee keer passeerde ons een vrachtwagen hoog opgeladen met kooien vol met honden. We mogen aannemen dat die niet naar een dierenasyl werden gebracht, maar bedoeld zijn om te wordemn afgemaakt en misschien voor consumptie worden verwerkt. Vragen over honden op het menu leverdern vage antwoorden op, maar ervaringen uit China van vorig jaar wijzen in de richting van de mond.
Met dat zingen nemen ze het hier niet zo nauw. Karaoke is heel populair en niet alleen bij jongeren. Er zijn gezelschappen van vijftigers en ouder die een hele avond doorbrengen aan grote ronde tafels met een groot scherm in de hoek waarop de teksten verschijnen die gezongen kunnen worden. Het gaat er zeer vals aan toe en niemand die zich daaraan ergert. Het gaat de hele avond tenenkrommend vals door. Zelfs op het platte land dringen er flarden karaoke tot je door, want de volumeknop staat helemaal opengedraaid. De Vietnamezen hebben telkens drie muzikale elementen: ritme, metrum en decibels.
Die laatste zijn ook bij bruiloften onontbeerlijk. Nieuwjaarsdag en de zondag zijn hier geliefde trouwdagen. Het gekke is dat die altijd aan de rand van de hoofdweg moeten worden gevierd. De opgetooide partytenten staan tussen het asfalt en de voorgevels.

 

Voordat de muziek begint is er dus al de verkeersherrie. Bruid, bruidegom en bruiloftsgasten mogen dan fraai en plechtig gekleed zijn, achter de feesttent zie je in eens een oude man of vrouw in pyjama rondscharrelen. Dat is dan geen pitbulsmoking maar een tropensmoking. Een oud dametje had ook nog een bromfietshelm op haar hoofd gedrukt.
Vietnamese kinderen begroeten ons elke dag weer met enthousiasme. Ze springen en zwaaien of rennen naar de weg toe. Langs de weg kwamen eens twee jongetjes van een jaar of acht me tegemoet. Ze probeerden me een high five te geven. Met de voorste lukte het niet, met de tweede wel. Mogelijk doordat de eerste zijn rechterbeen miste en een lange stok als steun gebruikte. Je fietst dan verder, maar achteraf heb ik er spijt van niet even omgekeerd te zijn. Zo’n jonge knul die zo vrolijk te tegemoet komt en zovele hardships van het leven het hoofd zal moeten bieden. Ik vroeg me af of hij tijdens het spelen was gestapt op een nog niet ontplofte mijn.
Pas de laatste twee dagen waren we verlost van de wegenbouwellende die over de hele lengte van het land is uitgesmeerd. Alleen het stuk ten zuiden van Nha Trang zag er over een flinke afstand goed uit. Brede wegen met tussenbermen waarop struiken en planten bloeien. En wanneer hield die op? Bij het vliegveld, want vandaar worden de vele Russische toeristen per luxe bus naar de badplaats gebracht. En hun indruk van Vietnam is de gewenste.
Saigon, Vietnam, 12 januari 2015

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.