Data en duur

Vertrek uit Nederland 11 november 2008

Terug in Nederland  4 maart 2009

Vliegreis geboekt bij ‘Argentinië on line’(Leiden)

Mijn tocht begon in Buenos Aires op 14 november en

eindigde het volgende jaar op 24 februari in Montevideo.

De tocht duurde 101 dagen. Daarvan fietste ik er 65, de overige 36 waren rustdagen.

Kerstmis bracht ik door in Ushuaia (Argentinië) en de jaarwisseling in Punta Arenas (Chili).

De totale reisafstand is 9740 km, waarvan ik 7001 heb gefietst.

Afstanden

De range van de dag-etappes was van 10,6 km (eerste stukje van de Paso del Agua Negra) tot 172 km (Villa Maria –  San Francisco).

De dagafstanden in 25-en van kilometers en hun percentages:

0 – 25 km    3%

25 – 50        6 %

50 – 75      13%

75 -100       9%

100 – 125  32%

125 – 150  23%

150 – 175  14% 

Van de 65 fietsdagen waren er 45 (69%) waarop ik meer dan 100 km aflegde.

Fiets

Een Multicycle Sportive.

Voor vertrek nieuwe onderdelen: wielen, voorvork, zadel, kettingbladen achter, ketting, banden, draagbeugels voor, nieuwe voortassen merk Ortlieb, standaard.

Reserve-onderdelen:  remblokjes, reservespaken, vier binnenbanden, twee buitenbanden.

Voor transport in vliegtuig een fietsdoos. Deze grote dozen (van de fabriek voor nieuwe fietsen) zijn groot en onhandig. Bovendien kwetsbaar. Vaak gaan ze onderweg kapot bij het verladen naar andere vliegtuigen.

Gereedschap: doosje met bandenlichters, plakkertjes, lijm, spaaksleutel, schroevendraaier, bahco, imbussleutels, combinatietang, set ring-/steeksleutels. Flesje kettingolie, poetslap.

De opgedroogde ketting heb ik twee maal geolied. Slechts één lekke band: na 5644 km. Een van de twee reserve banden opgelegd. Had er nog verder mee kunnen rijden.

Lekke banden plak ik altijd in hotelkamer. Bij hoge luchtvochtigheid houdt de plakker het vaak niet.

Niet tevreden over trappers: te glad profiel, zodat je met natte zolen onvoldoende greep had.

Uitrusting

Kleine tent van 1 kg, dikke slaapzak voor koude nachten, self inflating matras.

Gewicht bagage 32 kg.

Naast zomerse kleding ook warme trui, maillot, ijsmuts en wanten. Nodig voor bergland en Vuurland.

Grote houder voor flessen van 1½ literflessen. De elastieken-met-haken over de bagage achter maken het mogelijk ook andere flessen mee te nemen.

Verschoning, handdoeken, toiletartikelen, regenkleding, bestek, swiss army knife, beker, kooktoestel, pannengreep, aansteker, plakband en dergelijke.

Waspoeder (kleine was in hotelkamer), waslijntje en -knijpers.

Lectuur, woordenboekje, schrijfgerei.

Kaarten:

Nelles Argentina South * Patagonia Uruguay 1 : 2.500.000

Rough Guide Map Chile 1 : 1.600.000

Mapas Internacionales de Viaje Tierra del Fuego 1 : 750.000

Algemene opmerkingen

De weg van Buenos Aires naar Ushuaia (Ruta 3) is 3500 km.  Sommige stukken waren onlangs geasfalteerd, andere in staat van verwaarlozing. Hoewel er delen zijn met een goed berijdbare vluchtstrook (banquina), strekt het asfalt zich in de regel uit van streep tot streep. Je fietst dus op de rand van het plaveisel (pavimento), terwijl rechts van je nauwelijks goed te fietsen valt. Dat heeft gevolgen voor je veiligheid. Op vele stukken vormen vrachtwagens de helft van het verkeer. In Chili en mutatis mutandis ook in Uruguay zijn de hoofdwegen (de snelwegen niet meegerekend) van een bredere asfaltlaag voorzien, zodat er voor de fietser een Seitenstreifen is. Mijn indruk was dat er in Chili meer aan wegenonderhoud en -aanleg gedaan werd dan in Argentinië.

De weg door Chileens Vuurland was grotendeels een steenslagweg (ripio) met wasbordstukken.. Stof van vrachtverkeer, mulle stukken. Reden voor mij om niet aan de oostzijde van de Andes naar het noorden te gaan over de even beroemde als beruchte Ruta 40. Ook de weg over de Andes, Paso del Agua Negra, was een ripio. De grenspassages op Vuurland namen veel tijd in beslag. Je wordt bij binnenkomst Chili gecontroleerd op fruit en vleesproducten. Ook soms in Argentinië bij de provinciegrenzen, waar altijd road blocks zijn.

Kenmerkend voor alle drie de landen is dat er tussen de bevolkingscentra (bijna) niemand woont. Estancia’s kunnen tientallen kilometers van de hoofdweg af liggen. Die leegte zorgde ervoor dat de gemiddelde afstanden ver boven de 100 km lagen. Gezellige dorpjes in Europese stijl zijn er niet, terwijl benzinestations dun zijn gezaaid. Wie niet van eindeloze wegen door even eindeloze ruimtes houdt, moet er niet gaan fietsen.

Op Vuurland is het weer grillig. Op een morgen bracht onweer een felle hagelbui, waarbij ik moest zorgen niet onderkoeld te raken, daarna kwam weer felle zon en in de middag een harde wind die fietsen onmogelijk maakte en je zelfs lopend naast je fiets tot stilstand kwam. In Ushuaia had je four seasons days.

Omdat mijn helm onvoldoende bescherming bood tegen de zon, droeg ik steeds vaker een pet met klep. Bij de afdaling van de pas over de Andes was ik het geklepper op mijn hoofd zo zat, dat de helm sindsdien niet meer droeg.

Het is makkelijk als je wat Spaans kent. Dat had ik niet. De meeste mededelingen langs de weg spraken voor zich en wat ik nodig had om te weten zocht ik op een een diccionario. Leerzaam waren ook de Engelstalige films op de tv met Spaanse ondertiteling.

Door het hele land kun je voor weinig geld gebruik maken van het internet (vaak bij een locutorio), terwijl Europese creditcards te gebruiken zijn voor de pinautomaten en bij betalingen. In Uruguay hadden niet alle banken passende geldautomaten.

Voor de was kun je gebruik maken van de service in je hotel, goedkoper is het gebruik van een lavanderia.