Melaka
In godsdienstige zaken moet je ook praktisch zijn. Op het plafond van
hotelkamers hier in Maleisie zie je vaak een groene pijl met “kiblat”. Wat
ik vermoeddde bevestigde de bibliotheem in Ipoh. “The direction Muslims
face when praying”. Dus kleedje op de grond en knielen naar Mekka. Zou er
een functionaris zijn dier in de verschillende hotelkamers met een kompas
komt om de bidrichting te bepalen? Dat lijkt me een nauwkeurig werkje, want
wijk je maar een paar graden af dan komt je gebed in de jungle van Afrika
terecht.
Ons hotel in Taiping lag naast een moskee. Om zes uur ’s morgens werden we
gewekt met “Allah akbar” en andere woorden voor het ochtendgebed die met
luidsprekers over de omgeving werden uitgeschald. Onderweg hebben we de
oproep voor de vijf dagelijkse gebeden vaker gehoord. We passeerden
moskeeen. Grote en kleine, moderne en traditionele, mooie en lelijke. Lang
niet alle hebben een minaret. Soms lijkt een dorpsmoskee meer op een
woonhuis, maar aan de vergulde ui midden op het dak herken je het godshuis.
Ergens naast een moskeetje zag ik een ijzeren staketsel dat deed denken aan
een kleine olieboortoren, maar het glanzende uitje erop wees op wat anders.
Toen we in de stad Klang wandelden op zoek naar een eetgelegenheid hoorden
we van vijf moskeeen de oproep tot gebed. De stemmen zijn verschillend.
Sommige zijn zijn sonoor. Andere zeer melodieus. Veel hotels en restaurants
hebben een halal-certificaat dat elk jaar wordt vernieuwd. Daar valt zoals
geschreven geen biertje te krijgen.
Fietsers hebben hier in Maleisie het genoegen dat niet zoals in Thailand er
geregeld honden op je af komen stuiven. Honden zijn in islamitische zin
onrein, maar nog onreiner zijn ze als ze dood op het wegdek liggen. De stank
van de kadavers passeert vaak je neus hier in de tropen. Een
kadaver-opruimingsdienst is er blijkbaar niet. Regenbuien, felle zon doen
hier hun werk. Slangen, katten, leguanen en zelfs apen liggen dood op de
weg.
Van Georgetown zijn we verder naar het zuiden gefietst en we zitten nu in
Melaka (Malacca). Het is hier minder dor dan in Thailand door de
onweersbuien in de namiddag. Met een beetje geluk zijn we telkens op tijd in
het hotel, voordat het geplens begint. Het koelt dan even wat af en daarna
ligt er weer een vochtig en klam luchtkleed over je schouders.
Omdat we Kuala Lumpur (KL) niet op de fiets wilden doorkruisen kozen we de
kustplaats Klang om vandaar een dagtochtje te maken naar de hoofdstad. We
namen de trein. Op zo’n dag doe je natuurlijk niet zoveel, maar we wilden in
elk geval de Petronas (oliemaatschappij) Twin Towers bezoeken.

 

In kleineploegjes zoefden we naar boven om de stad van 370 m hoogte te bekijken. De
architect heeft in elke toren vijf elementen verwerkt die de vijf zuilen van
de islam symnboliseren. Ik heb ze nog niet herkend, maar goed. De Twin
Towers in New York hadden ze zeker niet.
Bij het entree werden we verrast door een prachtige foto van de even
prachtige Janine Jansen die in auditorium van dit gigantische complex het
vioolconcert van Mendelssohn gaat vertolken.

Op de perrons van het ondergrondse centraal station van KL was het opvallend
stil en voor wie graag ramen lapt en de stuifzuiger over de vloer haalt kan
ik zeggen dat de treinen erg schoon zijn. Ik zag tegenover me een rijtje
stickers die vertellen wat de passagiers niet mogen: eten, drinken, kauwgum
kauwen, dieren mee nemen, rommel achter laten. Ook zoenen was ongewenst,
want “indecent behaviour”. Van de zes wagons waren er twee gereserveerd voor
vrouwen, terwijl vrouwen wel plaats mochten nemen in de andere wagons. ’t
Is wat…
We hebben weer een paar honderd kilometer verder naar het zuiden afgelegd.
De wegen in de buurt van het vliegveld van KL zijn zeer druk, maar
geleidelijk aan werd het rustiger. Malacca heeft een zeer interessante
geschiedenis en niet alleen omdat de Nederlanders er hebben gezeten van 1641
tot 1824. Ze hebben hier net als de Portugezen en de Engelsen hun sporen
achter gelaten. Er is een historische heuvel waarop 35 zerken te zien zijn
met Nederlandse teksten.

Kooplieden, diakenen en havenmeesters hadden er hun
rustplaats gevonden. Vanaf de heuvel heb je een prachtig uitzicht over de
Straat van Malakka waar schepen passeren en voor anker liggen.

 

Een grootrood gebouw draagt de naam “Stadthuys” en de dikke muren, de grote deuren enramen herinneren aan de Hollanders die hier een tijdje de baas waren en na
de reformatie net als in Nederland het katholieke geloof uitbanden. De
officiele islam hier laat weer de ironie van de geschiedenis zien. We zijn
weer op een plaats waar vele Westerlingen rondlopen. Dus maak je af en toe
een praatje. Ik ontmoette een jongeman die net een tijd op Borneo was
geweest om onderzoek te doen voor zijn promotie biologie. Hij richt zich op
microslakken die hij soms zich met een hakmes door de jungle maken moest
zien te vinden.
Er resten ons nog 300 km naar Singapore. Daar hebben we nog week voor. Maar
het is inmiddels aangenaam om te denken welke spullen ik daar achterlaat en
wat ik terug thuis weer allemaal ga doen!
Melaka, Maleisie, 11 april 2015

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.