Jan Vos jr.: Vos & Vos in de VS. Op de fiets van oost naar west. 307 blzz., 17 foto’s, uitgave in eigen beheer 2012.

Jan Vos fietste met zijn vader in 2008 gedurende twee maanden de “Transamerica”, een door de Amerikaanse Adventure Cycling Association in kaart gebrachte route.
Een toepasselijke metafoor voor het boek als geheel is deze: de lezer eet zich een weg door een schier eindeloze rijstebrijberg en schiet af en toe Luilekkerland in voor een gebraden duifje. De jonge schrijver (20) koos voor de dagboekvorm en dat leidde tot een patroon met herhalingen onder wisselende omstandigheden. Wakker worden, opstaan, ontbijt, op de fiets, het weer, de weg tot en met nog even tv kijken en gaan slapen. “Pap” Vos treft in zijn voorwoord de kern: ‘… waar ik het boek ook opensla, ik fiets direct weer op de weg’ in de VS. Een encyclopedie van de tocht voor hem en zijn zoon, maar voor buitenstaanders…?
Gelukkig zijn er de gebraden duifjes, want Vos jr. heeft de VS voor de lezer ‘neergezet’. De economische malaise in heden en verleden (verlaten huizen), de politieke verdeeldheid (Obama vs. McCain), de veel voorkomende zwaarlijvigheid en het vette fast food (“gelukkig is het geen gebruik havermout te frituren”) , de weersextremen (storm, onweer) de rijke fauna en dus ook de dode dieren op de weg (ze zetten schildpadden over), de vercommercialiseerde tv, de vele suffe en stoffige plattelandsplaatsen, enz. Dat Vos drie maal daags woorden wijdt aan het eten, houdt verband met hun benen ‘die zowel motor als centrale verwarming zijn’. Het dagelijks gemiddelde ligt rond de 150 km! Met weinig bagage (rugzak en stuurtas) , maar toch. De brandstof eten is prioriteit nummer één.
Ten tweede. Onder de overdadige landschapsdetails duikt soms een rake typering op. Wie wil weten hoe Wyoming is, grijpe naar Vos. Desolaat met genadeloos hard zonlicht.
Ten derde. De vele ontmoetingen onderweg. Velen volgen deze uitgestippelde route, ook andere Nederlanders, maar ook een Chinees met pepperspray tegen beren en honden.Vos somt ze allemaal op, van wuivende passant tot de fietser met wie ze een aardige conversatie voeren. Daar zou je wel wat meer van willen lezen. Wat doet en drijft de langeafstandsfietser?
De stijl van Jan Vos is niet zozeer kritisch als wel creatief en met overstatements van de jonge man. Een lekke band vlak voor het einddoel zou hij wel “jubileumlek” willen noemen en een “kamikazefiets” heeft geen remmen. Op een terras zaten niet alleen maar mensen, maar het was ook “stampend vol eekhoorns”.
Voor wie ooit in de VS wil fietsen is de tocht from coast tot coast de klassieker bij uitstek. De zeer praktische kaarten en teksten van Adventure Cycling Association tillen je misschien over de laatste aarzelingen heen. Dit boek vervolmaakt de voorbereiding. Het is the real thing!!

(Ook verschenen in De Wereldfietser, winter 2014)

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.