Wegen en weggetjes

The proof of the road is in the driving zou je kunnen zeggen: pas als je een weg gebruikt weet je hoe die is. Ik noem enkele ervaringen:

1. We zijn in Nederland zo gewend aan fietspaden dat je ze in landen waar weinig gefietst wordt als een luxe ervaart. Ontbreken fietspaden, dan zijn (binnen)weggetjes het alternatief. Veel uitgestippelde routes gaan over dat soort wegen. Nadeel is dat de route grosso modo langer wordt en ik hoorde een echtpaar in Münster eens verzuchten, dat ze aan het einde van de dag als vermoeidheid toesloeg er genoeg van hadden om telkens weer ‘omgeleid’ te worden en gewoon langs een hoofdweg naar hun camping reden.

2. Die luxe betreft ook de ligging van het fietspad. Wij kennen veel paden die gescheiden liggen van de hoofdweg. Maakt het fietspad deel uit van het wegdek (stippellijn, andere kleur asfalt) dan zit het autoverkeer dichter op je. In veel plattelandsgemeenten in het westen van Duitsland maakt het fietspad deel uit van het trottoir en is bij alle toegangshekken verzonken, terwijl je bij zijstraten eerst even naar rechts moet om over te steken. Heel vervelend voor de beladen fietser. Buiten de bebouwde kom wordt de toestand weer ‘normaal’.

3. Alles wat er rechts van de reflectielijn op de flank van de weg ligt noemen Amerikanen shoulder. Daar hoort ook de berm bij, maar in engere zin is het net dat stuk dat je als fietspad gebruikt. Bij het passeren van een gemeente grens (county line) kan die shoulder ineens ophouden of beginnen.

4. Steeds vaker merk ik dat bij de aanleg van een nieuwe weg de oude weg blijft liggen en gaat (of kan) fungeren als fietspad. Dat is zelfs aan de zuidkant van het niet bepaald fietsvriendelijke Warschau het geval. Grote stukken van de beroemde Route 66 (The mother road) in Oklahoma en Texas zijn blijven liggen langs de nieuwe snelweg (interstate highway).

5. In meer stedelijke gebieden van de VS is de oude weg geworden tot een ventweg (service of frontage road), ook een redelijke substituut voor een fietspad.

6. Het begin van een fietspad is niet altijd even duidelijk. Het overkomt me geregeld dat ik pas na enkele kilometers merk dat er aan de andere kant van de weg een fietspad ligt.

7. In Maryland (VS) volgde ik eens een fietspad dat de plaats had ingenomen van een oude spoorbaan. Over een lange afstand mooi vlak door dijken en sleuven, picknickplaatsen op geregelde afstanden.

8. In de VS viel me vaak op dat de sleuven in putdeksels aan de kant van de weg parallel liepen aan de richting van de weg. De openingen waren zo groot dat je voorwiel er gevaarlijk diep in kan rijden. In Letland (Riga) en in Oekraïene op weg naar de Krim bleken deksels van rioolputten te ontbreken.

9. Er zijn wegbeheerders in de VS die voor een brede berm zorgen. Aan beide zijden is er tussen wegdek en bomen een strook van 8 tot 10 meter. Dat verhoogt de overzichtelijkheid van de weg, maar in de hete zuidelijke staten heb je geen schaduw. In de directe omgeving van een gevangenis zijn de bermen meer velden met kort geschoren gras, waarop een bord kan staan met Hitchhikers may be escaped inmates.

10. Tussen het vlek Choelchoeta en de stad Astrachan (Zuid-Rusland) werd midden in de steppe een stuk weg vernieuwd. Wel borden, maar geen omleiding. Het verkeer moest maar in de vlakte er omheen zijn weg vinden. Zo ontstond er over een breedte van wel 100 m een soort piste die door droogte ook voor de fietser goed te berijden was.

11. Ook de fietser krijgt te maken met omleidingen. In China kan ik de borden niet lezen, maar een hoge zandhoop over de hele breedte van de weg maakt wel duidelijk wat wordt bedoeld. Ik volg ze meestal niet en hou me van de domme. Met het risico dat ik kan stranden en terug moet. Vaak gaat het goed.

12. Snelwegen zijn voor fietsers verboden. In de VS mogen fietsers erop rijden als er geen andere weg is. Zo heb ik Casper (Wyoming) bereikt via de Interstate 25. Saai! Vervelend is dat de vluchtstrook om de zoveel meter is voorzien van ribbelstroken.

13. Lastig is ook als de gewone voor fietser toegankelijke weg overgaat in een snelweg (freeway). Zolang de andere weg min of meer de hoofdweg volgt, weet je waar je bent.. Anders ben je aangewezen op wegen die niet op je kaart staan en zul je naar de weg moeten vragen. Postbodes en brandweerlieden in Amerika kunnen van nut zijn. Omgekeerd kan die gewone weg overgaan in een dirt road, en je leiden in het onbekende. Geen wegnummer, niet vermeld op de kaart.

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.