Overnachtingen in de VS

 

1. Kamperen

State Parks en National Forrests hebben meestal campings. Die van de beroemde parken (Yellowstone!) zijn vaak vol, maar voor de fietsers heeft men meestal wel een plekje vrij. Zegt men bij de receptie dat er geen plaats is, dan kun je vragen of er misschien iemand is die met jou een site wil delen, ook financieel. Als dat voor de medewerkers te veel moeite is, vraag dan of je zelf even op onderzoek uit mag.

 

KOA (Kampgrounds of America) is een bekende campingketen. Lidmaatschap zorgt voor kortingen. Daarnaast zijn er allerlei particuliere kampeerterreinen.

Amerikanen houden zich meer dan Europeanen aan regels. Als er rust moet zijn om 22.00 uur, dan is die er ook. Kinderen hoor je niet meer en jongelui die het op een zuipen zetten tot de vroege ochtenduren zijn er niet. Vaak is er ook een nachtwacht.

Heb je bij vergissing je tent op een verkeerde plek gezet, dan krijg je een verzoek om voor een bepaald tijdstip de fout te herstellen. Reacties als ‘Doe niet zo lullig man’ stelt men niet op prijs. In gebreke blijven betekent vertrekken. Onmiddellijk.

 

Elke kampeerplek heeft een picknickbank. Het gemak is niet alleen dat je er op kunt zitten en je spullen kunt uitstallen, maar je fiets heeft een goede staanplaats.

 

Waarschuwingen in verband met wild (‘You are in bear country’) zijn serieus te nemen. Bijvoorbeeld je etenstas ’s nachts in de toiletruimte plaatsen.

 

In de Midwest hebben veel plaatsjes een city park: een speelwijde met schommels en draaimolen voor de kinderen, maar ook beperkte sanitaire voorzieningen, want de wei wordt ook voor lokale evenementen gebruikt. Daar mag je met toestemming van de sheriff kamperen.

 

Ooit zag ik langs een route (from coast to coast) van Adventure Cycling Association een bordje bij een kerkhof. Op het gazon ervan waren fietsers voor overnachting welkom.

 

De kampeerder krijgt in zuidelijker streken te maken met diepere duisternis. Scandinavisch lichte avonden en nachten zijn er in de VS niet bij. De lange rechte grenslijn tussen de VS en Canada ligt op de hoogte van Parijs, New York op de hoogte van Madrid en de zuidelijke staten op die van Libië en Algerije. Het is daar in Amerika dus ’s nachts erg donker.

 

2. Hotels

Probleem met een hotel/motel is niet zozeer de prijs, als wel om er een te vinden. In stedelijke gebieden zijn ze wel, maar daarbuiten minder. In de hoofdplaats van een county (county seat) is er meestal wel eentje. Bij twijfel vragen. In wat gotere provincieplaatsen zijn de hotels aan de buitenkant goedkoper dan in het centrum. In hele goedkope hotels hoor je aan het ophalen van neuzen dat er gebruikers zijn van drugs.

Je kunt ook member van een hotelketen worden en telkens een flinke korting krijgen.

Bed and breakfast zijn particulier en prijzig: de exploitant(e) wil de gast graag in de watten leggen en ontvangt hem met een glas wijn. Geparfumeerde kamers met veel kussens en tierelantijnen. Belangrijk: bij het ontbijt kun je je ongans vreten.

Met jeugdherbergen heb ik nauwelijks ervaring. (In Vancouver werd ik vaak wakker door de geschreeuw dat er weer een telefoontje was. Call from Australia!)

 

3. Particulieren

Als fietser alleen krijg je soms de uitnodiging om bij een andere fietser te overnachten. Aardig en hartelijk, maar je bent het initiatief dus vrijheid kwijt.

In Jeffrey City (Wyoming) ontmoette ik een groep fietsers die van de predikant in de kelderverdieping van de kerk mochten slapen. Er waren toiletten en een keuken, terwijl we matrassen uit een berging konden trekken. Een gezellige bedoening.

 

 

 

 

 

 

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.