Ooit lag ik met Pasen in het ziekenhuis.

Er kwam een vriendelijke vrouw langs de bedden. Omdat ik ook ambulant was, vroeg ze me

‘Wilt u aan de paasdienst deelnemen?’

‘Nee mevrouw, dank u wel. Ik behoor tot het rijk der goddelozen’.

‘Oh, dus u weet het wel!’

Ik moest aan dit dialoogje denken in Lund, Zuid-Zweden. Op een zondagmorgen was ik de kathedraal binnengelopen, waar de kaarsen al werden aangestoken en de organiste haar muziekboeken klaar zette. Ik zag nog geen twintig kerkgangers en het viel me op dat ze allen flink op jaren waren. De kerk vergrijst sneller dan de maatschappij. Op tijd ging ik weer naar buiten, waar vier klokkensoorten uit twee torens de lucht met hun gebeier vulden. Muzikaal chaotisch, associatief harmonisch.

Eigenlijk hoor ik wel bij die dienst, dacht ik deep down, want ik ben met de Heere groot gebracht. Bijbellezen, bidden, catechesatie en kerkgang in zondagse kleren. Bertus Aafjes dichtte over een slapende soldaat. ‘Hij droomde lachend dat het vrede was, omdat er in zijn droom een klok ging luiden’. Regelmaat en rust.

Dat gevoel zal er wel de reden van zijn dat ik me soms mateloos kan ergeren aan de toeristen die door de kerken trekken, ook al ben ik er zelf ook eentje. Blote buiken, kauwgom kauwend, luidruchtig. Hun digitale camera’s flitsen erop los. Moet kunnen. Ik ben hedonist. U ook?

‘Komt u wel eens in een Godshuis?’

‘Godshuis?! Hoe bedoel u?’

“Of u wel eens in een kerk komt?’

‘Oh dat! Nee. Is dit weer zo’n EO-vraag?’

‘En als u met vakantie bent?’

‘Ja, nee, natuurlijk. Dan wel. Mooie gebouwen, hartstikke mooie beelden en schilderijen en lekker rustig’.

De kerk als toeristische attractie.

Ik zat eens twee uur in de kathedraal van Rouen en zag hoe een suppoost vergeefs de bezoekers tot stilte maande, iets wat zich ook voordeed in de Sixtijnse kapel van het Vaticaan. Die hoef je trouwens niet te zoeken, want je sjokt gewoon met de horden mee. In de Parijse Notre Dame was een of andere religieuze samenkomst (geen mis), terwijl in de zijbeuken rijen voorbij trokken, als gold het bezoekers van een nieuwe Ikea-vestiging. Uit het kerkschip kwamen kwaaie blikken.

Religiositeit schijnt in Nederland te groeien. Zou dat een weeromstuit zijn van de opkomende islam? Paradoxaal genoeg neemt kerkgang af. Kerken kampen in toenemende mate met financiële problemen. Daarom, kerkbesturen, pas schaamteloos het profijtbeginsel toe. Pluk de goddelozen. Laat die toeristen maar betalen voor hun gretige holle blikken die toch niet begrijpen wat ze zien. Als ergens het doel de middelen heiligt dan hier. Ik kan me niet voorstellen dat de kerk die volgens de Schrift een gebedshuis moet zijn, zo verwordt tot rovershol, laat staan moordenaarskuil.

(Soester Courant 1 juli 2009)

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.