Veiligheid

Als mensen je vragen of je wel veilig is om in je eentje  een fietsvakantietocht te maken, merk je al gauw dat ze het hebben over verschillende veiligheden. Gevaar dreigt immers van vele kanten: verkeer, wegen (slecht wegdek), weer (bliksem), dieren (slangen), voedsel (infecties), mensen (roof). Bovendien is de notie die de mensen hebben van veiligheid uiterst subjectief. Waar de een rillingen van krijgt, daar maalt een ander niet om. Voor fietsen in steden is een aparte rubriek.

De fysieke veiligheid in het verkeer.

De fietser is per definitie kwetsbaar te midden van het grotere verkeer: klein, minder opvallend, langzaam, labiel, niet krachtig, onbeschermd.

Daar hou je rekening mee en in tal van verkeerssituaties anticipeer je erop. In een ander land leer je al gauw wat er anders is dan in Nederland en pas je je aan.

Wat kun je zoal doen?

1. Zorg dat je zichtbaar bent. Ik draag lichte kleding en een fel geel/groen veiligheidshesje. Misschien is het verbeelding, maar met dat hesje gaan auto’s met een grotere bocht om me heen. Je kunt de achterkant van je fiets, verbreed door je tassen, ook voorzien van reflecterend materiaal. Aan de tassen heb ik vaak fel oranje linten geknoopt die mee-wapperen aan de gespen. Heb je donkere tassen, maak dan gebruik van fel kleurige regenhoezen. Zorg voor lichtkleurige regenkleding en zet je verlichting aan als het bv. door een onweersbui schemerig wordt.
2. Draag een fietshelm.
3. Met een spiegeltje kun je het achterop komend verkeer in de gaten houden. Sommigen vinden dat zo’n spiegel iets is voor oude lullen en onzekere dametjes, maar ik heb heel wat onaangename verrassingen vóór kunnen zijn. Dat geldt in het bijzonder voor wegen waar geen fietspad is en geen fietsstrook rechts van de reflectielijn. Op een drukke weg met vrachtverkeer en verkeerslawaai, waarbij de reflectielijn tevens de rand van het wegdek is en men geen fietsers verwacht, kun je dankzij je spiegel op tijd uitwijken in de berm. Het overkwam me op weg US15 in Virginia ten westen van Washington.
4. Je fiets moet in een goede en technisch betrouwbare staat zijn. Goede remmen zijn cruciaal. Nooit bezuinigen op remblokjes en remkabels. Twijfel je bij het vervangen van ketting bladen: koop nieuwe.
5. Sommige fietsers dragen een headset om al fietsend van muziek te genieten. Naarmate verkeer dichter op je huid zit, is het dragen ervan een verhoogd risico. Je veiligheid hangt af van wat je ziet én hoort. Je aandacht is ook lang niet altijd optimaal. Op een lange weg kun je toch verrast worden door een vrachtwagen die ineens voorbij raast en die je niet had zien of horen (door tegenwind) aankomen.
6. ’s Nachts fietsen is niet aan te raden. In het hoge noorden van Scandinavië is dat ’s zomers geen probleem. Een paar uur langer doorfietsen maakt niet uit; het blijft toch licht. In Oklahoma (VS) fietste ik eens op een lichte maannacht over een lichte betonweg. Je hoeft dan niet bang te zijn met je voorwiel op een dood beest te stoten. Op de dag dat ik Astrachan meende te bereiken en ’s avonds nog ‘even’ doorreed was de duisternis groter dan verwacht. Nergens bebouwing, geen straatlantaarns, een nieuwe pikzwarte asfaltlaag zonder belijning. Ik had geen verlichting. Slechts een enkele keer passeerde een auto, zodat ik eventjes een overzicht van de weg had. Soms wist ik niet waar ik op de weg zat en door desoriëntatie ging ook wel eens slingeren.
7. Allerlei lichamelijke ongemakken kunnen een bedreigende factor zijn bij het fietsen. Vermoeidheid, uitputting, zonnebrand, blaren, dorst, kramp, buikpijn (diarree), ed. maken je minder alert. Je blik richt zich vaker naar binnen dan naar buiten. Je bent geneigd risico’ s te onderschatten, want je wilt maar één ding: een einde aan de ellende.

Zie ook: Beesten, Criminaliteit, Gezondheid, Steden, Weer en klimaat, Wegen

 

Nog geen commentaren »

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht. TrackBack URL

Geef commentaar

Je moet aangelogd zijn om commentaar te plaatsen.