Jan van Vliet: Rondje Noordzee. Uitgave Boek•Scout, Soest 2017. 222 blzz., 205 foto’s (55 in kleur), € 21,99

 

Het “rondje” uit de titel klinkt bescheiden, maar Van Vliet legde in 2014 ruim 7500 km af. Enkele delen in gezelschap van dochters die beiden niet geringe sportieve prestaties op hun naam hebben staan en een gedeelte samen met zijn vrouw. Hij vertrok eind april en de lezer weet al gauw dat er heel wat regen over de schrijver werd uitgestort. Dat leidt ertoe dat er nogal wat weerkundige observaties in het boek voorkomen. Van Vliet (“chemisch technoloog”) heeft vele jaren bij verschillende overheden gewerkt die hoeden over onze natuur en ons milieu. Het verbaast dan ook niet dat zijn kennis van de natuur groot is. Er passeren heel wat namen van planten en dieren de revue, wat soms doet denken aan Maarten ’t Hart.

Wie het boek voor het eerst doorbladert en wat vluchtig leest, denkt al gauw dat dit weer zo’n in een boek gegoten blog is waarvan er dertien in een dozijn gaan. Dat is beperkt waar. Routebeschrijvingen en dagelijkse fietservaringen vullen de pagina’s, er zijn zaken die meer privé zijn en de gewoonte om het verleden in de tegenwoordige tijd te schrijven.

Veel staat daar tegenover. Het boek is voor andere vakantiefietsers zeer herkenbaar. Zo lezen we een kleine opsomming van “kleine tegenslagen”: de weg niet vinden, versleten remblokjes, defecte lampen, modder, geen logies vinden. Daarnaast zijn er de “gouden momentjes”: prachtige uitzichten, de ondergaande zon, e.d. Kortom, een reëel beeld van een fietsreis. Vaak reiken fietsverhalen in de landschapsbeschrijvingen niet ver. Het landschap is mooi (met de synoniemen), maar Van Vliet gaat twee stappen verder. Hij heeft blijkens de prachtige foto’s oog voor de bijzondere compositie van landschappen en beschrijft ze soms in originele beeldspraak. De lieflijkheid van de Orkneys’s bijvoorbeeld danken we aan de Germaanse Freya, godin der liefde.

Voorts valt op dat hij verder gaat dan de fietsfeiten. Het boek bevat tal van wetenswaardigheden. Wie door de Noorse bergen fietst, staat er niet bij stil dat die bergen daar ooit op Himalaya hoogten zijn geweest. Dan moeten die bergen wel heel oud zijn. Bovendien is er een gesteente (anorthosiet) dat behalve in Canada ook op de maan voorkomt. En daar ga je dan met je fietsje overheen. Na de ijstijd is Scandinavië van de weeromstuit gaan rijzen, terwijl de Shetlands weer dalen. Ook de talige belangstelling doet de lezer goed. Wie wist dat de eerste lettergreep van Cuxhaven iets te maken heeft met ons woord koog? En wie had wel eens een zin in Interligua gelezen (soort Esperanto)? Bij Scapa Flow op de Orkney’s lezen we dat daar tijdens de wereldoorlogen de thuisbasis was van de Britse marine. Daar heeft de Duitse marine gewaagde duikbootsluiperijen uitgevoerd. Daar had Van Vliet ook wat over kunnen vertellen. Toegegeven, een mens kan niet alles weten.

De lezer hoeft zich nooit af te vragen waar en wanneer er iets op de fietstocht gebeurde. De data en de kaartjes zorgen ervoor. De tocht is in de letterlijke zin een rondje om een zee: de kustlijnen worden strak gevolgd.

Je zou kunnen zeggen dat Freya tijdens de fietstocht met welgevallen haar oog op Jan van Vliet heeft laten vallen. De liefde en genegenheid waarmee hij over zijn dierbaren schrijft en de waardering voor zo velen, kan de lezer niet ontgaan. Thuisgekomen voelt hij voldaan en dankbaar. Is dat niet iets waar elke vakantiefietser als hij zijn voeten op de trappers zet, op hoopt?

Nog geen commentaren

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.