Mijn reis is ineens versneld. Op weg naar Puerto Madryn had ik een val gemaakt. Schaafwonden op arm en knie. Na de schrik fiets weer opgepakt. Later bleek dat ik een lichte ribkneuzing had opgelopen, waarvan ik bij fietsen zelf weinig merk, maar deste meer bij hoesten en niezen. In Trelew besloten de weg naar CR per bus af te leggen. Het leek wel een zeereis door die oneindige vlakten. De grote luxe dubbeldekker deinde ook een beetje, dus dat hielp ook. Ik zat als enige bovenin en vooraan. Het land is indrukwekkend. Bijkomend voordeel van de bus was het weer. Regen, wind en maar15 graden. Bij nadering CR werd het weer zoals ik het hier gewend ben: warm, helder, vederwolken. Het licht is hier hard.

Vanmorgen de bergen achter de stad ingefietst. Stukje door kleine krottenwijk met zijn golfplaten, honden, afval en stank. Het uitzicht van boven over zee en stad was prachtig. De bergen zelf zijn lelijk. Grauw en zanderig. Er staan boortorens, jaknikkers en opslagtanks. Het zwarte goud van CR.

Bij mijn hotel downtown is een Chinees waar ik me weer voleet. Ernaast zit het internetcafé. Morgen weer verder op de fiets. Eerst naar Coleta Olivia, ook aan de kust, en dan naar Fitzroy. Dan volgt een stuk van 300 km door niets naar Puerto San Julian. Hoe ik dat doorkom zie ik wel. Het is de wind die hier beslist. In San Julian schrijf ik mijn volgende Ciclista en Patagonia.

Nog geen commentaren

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.