Pagina's

Rubrieken

Archief

Diversen

Van Bangkok naar Shanghai (4)

Door Jan: 20/05/16

Na acht dagen fietsen ben ik in Vientiane aangekomen, de hoofdstad van Laos. Tijd voor een korte terugblik. Ik legde gemiddeld 80 km per dag af en met twee dagen van 125 km had ik mijn achterstand in de planning weggewerkt. De temperatuur werd geleidelijk wat draaglijker, maar er is ook gewenning. Een hevige onweersbui bracht enige verlichting. Na het oversteken van Mekong kan ik weer rechts rijden. Niet dat het veel uitmaakt, maar vanwege de dieper liggende reflexen is het wel prettiger.

Thailand heeft een goed hoofdwegennet, maar die twee lange fietsdagen waren wel wat saai. Als je een bebouwde kom nadert heb je al gauw allerlei eethuisjes aan de weg. Die zijn makkelijk en gezond. Je kunt zelf de ingrediënten aanwijzen die je wenst en terwijl jij je bier drinkt met ijsklonten en een rietje hoor je het geklop op het hakbord gevolgd door het gekletter in een wok. Het verse eten behoedt je voor diarree, terwijl de kruiden ervoor zorgen dat er zich geen verstoppingen voordoen.

Eten klaar maken in Chaiyaphum

In mijn hotel hier in Vientiane las ik weer de mededeling dat gebruikt toiletpapier niet in de wc-pot mag maar in een mand naast de wc. Dit om verstoppingen te voorkomen. Asian way of life. En die was er ook met de jonge moeder langs de weg naar de grensplaats Nong Kai.

P1010748 (Large)

Ze zit met een peuter en een baby de hele dag aan de weg om een soort kokosnoten te verkopen.. Toen ik bij haar zat op een bamboestok begon het te regenen. De peuter moest uit de hangmat omdat de golfplaat boven haar lekte en moeder vond het veiliger om onder het gekletter de baby op de arm te nemen. Ze glimlachte verlegen naar me, maar dit leven is geen pretje. Ik zag geen auto’s stoppen en regen is slecht voor de klandizie. Ik trok mijn regenjackje aan en gaf haar wat schuilgeld. Verderop waren ook kramen met kokosnoten.

De naam Vientiane is de Franse vorm van het Laotiaanse Vieng Chan (stad van sandelhout). Er zijn hier nog andere sporen uit de Franse tijd in wat toen heette Indo-China. Je kunt er baguettes krijgen, straten heten rue of avenue en de s van Laos hebben de Fransozen er ook bijgezet, omdat ze gingen heersen over drie koninkrijkjes hier. Een belangrijk symbolisch gebouw is de poort van de overwinning in het centrum. Er wordt beweerd dat het moet doen denken aan de Parijse Arc de Triomph. Als je de trappen opgaat om boven over de stad uit te kijken zie je al gauw hoe smerig en verwaarloosd het binnen is. Een bord onder de poort meldt dat het bouwsel uit 1962 is en dat door de “turbulent history” het niet voltooid is. Dat excuus gaat nog wel een eeuw mee.

P1010759 (Large)

Vandaag heb ik de COPE bezocht, nauwelijks een kilometer van mijn hotel. Daar maakte ik kennis met “bombies”, babybommen. Een woord dat lieflijk klinkt, maar zo’n bomby, kleiner dan een tennisbal, rukt wel armen en benen af. Tussen 1964 en 1973 zijn er op Laos meer dan 280 miljoen explosieven door de Amerikanen uitgestrooid en ook nog vaak ’s nachts. In het zuiden van Laos ging het erom de Ho Chi Min-trail te bestoken. Wij weten dat het niet heeft geholpen. Van al die bommen, granaten, mortieren bleven er 78 miljoen onontploft en je ziet de tragiek al aankomen. Een moeder verliest in het rijstveld een been, kinderen zien speelgoed in al die gaven uit de lucht. Een vierjarig jongetje Hamm raakte zwaar gewond en werd naar het ziekenhuis gebracht. Gebrek aan middelen (bloed, zuurstof) zorgde ervoor dat hij onverrichterzake naar huis werd gejakkerd. De tuctuc-man wilde voorkomen dat een kind in zijn karretje stierf. Dat deed Hamm dus thuis.

De COPE heeft vele Laotianen geholpen met kunstledematen, steun en begeleiding. Ook verkeersslachtoffers en lepralijder hebben van de kennis en ervaring van de COPE gebruik kunnen maken. Bij het kijken naar een documentaire voelde ik me wel wat ongemakkelijk. De Weterse technologische superioriteit laat ook zien dat we superieur zijn in brengen van leed. Dan komen allerlei vragen in je op. Tegenover het concrete leed van een meisje dat een oog en een arm verloor en wat haar hele leven verder bepaalde staan vragen naar verantwoordelijkheid en schuld. De weg van verklaringen en uitvluchten is breder dan de startbaan vanwaar een B 52 opsteeg. Zakelijk gezien is de kluwen van beslissingen en schuldvragen moeilijk zo niet onmogelijk te ontwarren.

’s Middags heb ik nog wat gefietst langs de Mekong waaraan de stad ligt. De flauwe bocht die de rivier maakt kun je 10 tot 15 km overzien. Het water is ondiep en op vele stukken niet meer dan kniehoogte. De enige scheepjes zijn een soort lange kano’s met een long tail-motor. Aan de overkant ligt Thailand dat kan zien dat Laos met zijn bouwkranen laat zien dat toerisme goed is voor de economie.

P1010776 (Large)

Vientiane, Laos,  20 mei 2016

Tags:

1 commentaar

  1. Hoi Jan,
    Jammer dat je wat tegenslagen had door het weer. Je ligt weer op koers, en dat is mooi.
    Doe voorzichtig.
    Groet Paul.

    Reactie by Paul Sevink — 22 mei 2016 22:45 @ 22:45

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.