Aan Xiao Mei vroeg ik wel eens wat ze zoal doet als ze thuis is. Ze helpt haar man die piaonostemmer is en voor verschillende pianozaken in en om Jinzhou werkt. Lees je wel eens? “Very less” en ze liet zich ontvallen dat haar moeder erover klaagde dat het met haar culturele belangstelling slecht gesteld was. Toen ik eens opmerkte dat Er Mei zo nu en dan een krant las, beet Xiao Mei me vals toe “because she likes you!” Het had er niet veel mee te maken, maar ze verried zichzelf.

Bij een andere gelegenheid vroeg ik haar of ze misschien ook aan tai qi deed. Nee, want “too slow”. Ik denk dat ze daarmee een belangrijke karaktertrek van zich prijs gaf. Ze leidt een wat jakkerig leven. Haar praten, haar handelen hebben een hoog tempo. Veel hollen en weinig stilstaan en lezen is voor haar stilstaan. Een cursus filosofie hoef je haar niet aan te bieden. In winkels en bij hotelrecepties stevent ze op het personeel af dat dan ook direct voor haar beschikbaar moet zijn. Dat de aangesprokene nog even met een ander bezig is, maakt Xiao Mei niet uit. Dat heb ik bij meer Chinezen gezien, maar het draufgaengerische van haar is soms bij het drieste af en ik heb hotelpersoneel meegemaakt dat haar botweg negeerde.

Haar dagelijkse hobby is “cut prices” zoals ze zelf zegt. Ze kletst de hotelprijzen naar beneden en in de lift naar mijn kamer krijg ik haar triomf te horen. Ze is als een terrier en een jonge hotelmanager die haar getrek en gedraai duidelijk vervelend vond wilde ik tegemoet komen met te zeggen, dat ik gewoon de prijs op het tableau wilde betalen. ” Wait a moment” was de vaste reactie van Xiao Mei. Het lukte haar inderdaad de prijs wat te verlagen, maar de winst was eerder primitief dan zakelijk. Omdat ik me met prijzen, kortingen, bonnen en wat niet al niet bezig houd, heb ik Xiao Mei gezegd dat ze zich voor mij niet zo hoeft uit te sloven en dat vragen over allerlei prijzen me niet zo interesseren. Helaas dringt dat niet tot haar financiele denkraam door. Bovendien luistert ze heel slecht en geeft antwoorden op vragen die ik niet stel.

Het vertrek van Er Mei vloeit volgens mij voort uit botsende karakters. Er Mei is rustig en beheerst. Neem de mensen met haar vriendelijke anspraak voor zich in en kan goed luisteren. Ze heeft een brede belangstelling en gevoel voor humor en ironie.

Het kostte me enige moeite om te weten of Er Mei zelf had gevraagd om aan onze tocht deel te nemen of dat Xiao Mei over haar plannen had verteld en gevraagd of Er Mei zin had om mee te gaan. Het laatste was het geval. Dat leidt tot de vraag of Xiao Mei daarmee niet een morele verplichting had Er Mei in de groep te houden.

Xiao Mei heeft nogal wat presence. in gezelschappen voert ze het hoogste woord en voor de mannen in eethuizen langs de weg hangt ze de toffe meid uit. Ze heeft al gauw de lachers op haar hand. Het kroontje dat ze telkens op haar korte show wil zetten is dat er een vreemdeling, de laowai, in haar gezelschap is. Niet in ons, maar in haar gezelschap. Dat leidt niet tot mijn geliefdste momenten. Natuurlijk heb ik daarover met haar gesproken, maar het haalt niets uit. Erger is dat ze zich grappen veroorlooft ten koste van mij. Daaraan hebben de twee anderen zich niet schuldig gemaakt.

Jinzhou, 27 september 2013