Het schijnt dat Harry Mulisch zijn kleding kocht in de P.C.Hooftstraat en ook hij werd gegrepen door de oh zo “onachterhaalbare tijd” waarover de man sprak wiens naam in de straat voortleeft. De tijd is als een schip dat eeuwig door de wind voortgejaagd wordt en nimmer zal wenden. Dat is na zeven jaar terugzien in China ook zo. Van het clubje met wie ik toen drie weken optrok heb ik er, afgezien van Xiao Mei, maar eentje gezien. Het weerzien met hem was zeer hartelijk en het taalverschil blijkt geen barriere daarvoor te zijn. De heer Li schijnt dement te zijn. Hij was  de leider van het groepje. Niet dat zijn leiderschap veel voorstelde, maar ik denk dat de Chinezen een traditionele hang hebben naar hierarchie. Het woord “schijnt” dient bij elke mededeling herhaald te worden, want de informatie over de fietsers van toen betrek ik van Xiao Mei, wier mededelingen zijn als de beursberichten. Dezelfde vraag levert de volgende dag andere antwoorden op. De heer Zhu had een geestelijk gehandicapte dochter die twee jaar geleden overleed. Sindsdien hebben hij en zijn vrouw enige vrijheid, maar een hartkwaal maakt het fietsen voor Zhu ongewenst. Mevrouw Wu heeft problemen met een been en woont omdat haar man niet koken kan bij haar hulpvaardige zoon. De roddel zegt dat haar man niet van vreemdelingen houdt. Tenslotte mevrouw Xing, die bij haar hoogbejaarde moeder is op het eiland Hainan in Zuid-China zit. Uit een notitie die ik van 2006 heb bewaard, blijkt dat ze danseres was geweest. Vermoedelijk blijft voor haar alleen het ritme van haar moeders dag over.

Dus alleen de heer Wang Jun Sheng. We hebben vanmiddag met hem en zijn vrouw gegeten. Zijn vrouw oogt wat mondainer, spreekt volgens de anderen met een Pekinees accent, luistert aandachtig naar Da Mei en Xiao Mei en wekt de indruk het hare te denken. Ze was aanvankelijk niet van plan aan deze lunch deel te nemen, maar Xiao Mei heeft gebeld. Ze zal op haar dominante manier haar bevolen te hebben maar te verschijnen. Zo zaten we dus met zijn vijven aan de dis. De foto’s van 2006 gingen over de tafel en zo zagen we onszelf teruggehaald in die onverbiddelijke tijd.

Jinzhou, 26 september 2013